Eugeniusz Nurzyński

Fot. Eugeniusz Nurzyński – autoportret

Eugeniusz Nurzyński, wykładowca (pracownia fotografii dokumentalnej i reporterskiej, pracownia srebrowa)

Gdańszczanin, rocznik 1953.
Ukończył szkołę fotograficzną w Poznaniu oraz filmoznawstwo na Uniwersytecie Łódzkim
( praca magisterska o fotografii socjologicznej).
Początkowo był jazzowym perkusistą . Fotografią zainteresował się w 1981 roku  – wówczas wstąpił do Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego, którego był prezesem przez trzy kadencje, a obecnie jest członkiem honorowym GTF i GTTF. Należy również do Fotoklubu RP i ZPAF.

Brał udział w wielu wystawach i konkursach  fotograficznych, zdobywając 110 nagrody i wyróżnienia – większość za zdjęcia reporterskie.

Uprawia fotografię analogową –  fotografuje wyłącznie obiektywem 20 mm na filmach czarno-białych, nie kadruje odbitek. Fotografuje zgodnie z ideą „decydującego momentu”
i jak zalecał Robert Capa – stara się być jak najbliżej ludzi.

W dużych, dokumentalnych cyklach rejestruje odchodzący świat polskiej wsi i prowincji.
Fotografuje ginące zawody, życie codzienne, folklor i obyczaje małych, izolowanych społeczności. Zrealizował 8 dużych cykli. Pierwszy – „Rybacy z Orłowa”, to kilkaset zdjęć
z lat 1983-1986. Następne cykle, z  których każdy realizowany był przez około 3 lata to :
„Górale z Chochołowa”, „Kurpie”, „Krajobraz po PGR-ach”, „Kaszubi”, „Hel”, „Podlasie”.
W cyklu „Trzy Krainy”, ukazał trzy najpiękniejsze wsie : polską – Zalipie, niemiecką –Swołowo, białoruską – Soce.
Oprócz tematyki wiejskiej, rejestruje przemiany zachodzące w Gdańsku. Aparatem panoramicznym utrwalił tereny, które już niedługo przestaną istnieć :
Górki Zachodnie, Wyspę Spichrzów, Stocznię Gdańską.

Obecnie eksperymentuje z formą i kolorem, szuka własnego języka w fotografii cyfrowej.

kontakt: nurzynski@tsf.edu.pl